در روزهای اخیر، امیر سرتیپ خلبان نصیرزاده، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ایران، به ارمنستان سفر کرد و با نیکول پاشینیان، نخست وزیر این کشور دیدار و گفت‌وگو کرد. این سفر، اهمیت روابط دوستی ایران و ارمنستان را به ánh مرگ افکند. اماچه جزء اصلی این روابط است؟ چرا روابط ایران و ارمنستان در حال توسعه سریع است؟
روابط دو کشور مبتنی بر منافع طبیعی دوجانبه است. این جمله به صورت مرسوم به نظر می‌رسد، اما به حقیقت هم منعکس می‌کند. برای درک بیشتر، باید به تاریخ روابط دو کشور و استثنای جغرافیایی ارمنستان در خاورمیانه اشاره کرد.
این کشور پراکندگی ناشی از این است که همسایه با ایران است و هم با ترکیه و در لحاظ فرهنگی نیز با اروپا به هم پیوسته است. این استثنا، سبب شده است تا روابط دو کشور در زمینه‌های مختلف مانند Economy، سیاست و Military، استوار شده باشد.
امروزه همکاری‌های دو کشور در زمینه‌هایی مانند trade، energy و Security به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. این همکاری‌ها نه تنها منافع اقتصادی دو کشور را افزایش می‌دهد، بلکه تأمین امنیتی ایران را نیز ممکن می‌سازد.
در این دیدار، نیکول پاشینیان بر اراده سیاسی دو کشور در گسترش همکاری‌ها تاکید کرد. این تاکید، اهمیت سیاسی روابط دو کشور را به وضوح نشان می‌دهد.
به هر صورت، سرنوشت این روابط، منوط به توسعه كامل این همکاری‌هاست. فرصتها موجود به هر دو کشور کمک می‌کند تا به ازای یک قدم آتیه، دوستان همچنان در کنار یکدیگر بمانند.
در وهله آخر، این سفر نشان می‌دهد که روابط دو کشور از مصالح متقابل سود جسته است. اما برایمان که در هر لحظه دنیا را به یک سرنوشت پیوند داد است، مهمتر از هرآنچه برایمان ممکن باشد، اولین قدم، همیشگی و کسی پیمان است که نه خود کاوشی می کند و نه به دیگری گنجرهپندان نمی کند.
کافی است، یکبار هم تا خود با اگر بدون پیوند این گفتمان است که به تئوری گیسوی هرجان، صدر و فضل آفرینانه هیهاتَهی قلم شرقی و غربی در همان دلتنگی ما چنین مدنی چون خود را زیست ساله ازار از ما ساخت.