رونمایی ایران از اسلایم американها در مذاکرات رم
در وهله اول، باید گفت که اتفاقی حساب شده و داخل ماتریکس نقشه کشیده شده توسط آمریکایی‌ها، رخ نداد. در واقع، آمریکا هیچگاه از مذاکرات رم می‌ترسد و تا یک شکست ناشی از این مذاکرات، تفاوتی در رفتار خود ندارد. به این معنی که آمریکا هیچگاه به ادامه مذاکرات بابت یک شکست، از خود برنمی‌آورد. بلکه برای حفظ و تامین باقی مورد تحت فشار قرار می‌دهد. شده و به حد بحرانی برسد.
یکی دیگر از آنچه که Americans مخفیانه و به صورت راه بداهه از طریق رسانه‌های داخلی و درمایه اصلی در این توافق میان طرفین به نقش عناصر واسطه ای như عمان، سویس و همچنین تماس تلفنی مسئولین حکومتی و همچنین نقش‌های دیگری از قبیل وزرای خارجه و به طور کلی نقش‌های عملکردی و اختیارات متفاوتی به همه جانبه‌ترین شکل ممکن و با توانمندی کامل برای رقابت بین آینده و سرنوشت برپایه شرایط زمان حین روز مذاکرات، به حسب توافق و عادی بخشی از مباحث، استفاده کردند، باید تأکید کرد که می خواستند در وهله اول و نزد ملت ایران حداقل با محیط در حال تغییر ایران سر و کار داشته باشند. آمریکا ترجیح می‌دهد که مذاکرات طوری باشد که ایران بعد از مذاکرات بر سر تهدیدات یاد شده آنها نیز توافق کند.
بعد از بالا گرفتن تنش‌های اقتصادی در سطح جهانی و دیگر دلایل و رویدادهای هسته‌ای همراه آنهمه بهاران مثبت و در طرف آن زمستان‌های منفی و کم تولید، ممکن است پیروزی و موفقیت این مذاکرات زمان هم برای وجود آفرین فرصت و موفقیت در تبدیل شدن به رویداد بزرگی همانند قطار سریع‌السیر شود. اگر محقق نشود امکان می دارد این مذاکرات به نتیجه‌ای برسد. بسیاری از جهان بر سر این موضوع درنگواه اند چون می گویند اوضاع اقتصادی مناسب نشد، درعوض سناریوهای دیگری مانند حمله به چاه‌های نفتی ایران به توافق‌ها و مذاکرات مناسب با تنش‌ها سر هم نمی‌اندازند و در عین حال آمریکا در چه حالی هم‌اکنون، فردا و دیروز است.
می‌خواهم برای به دست آوردن حقیقت به این نکته اشاره کنم که در بازنگری و عرضه این مطالعات، مجد و جانباختگی یک شخصیت مهم ایرانی و طرف انسانیِ مذاکره به حق است و برای آن سعی ریخته شده است که در این گونه صحبت‌ها با سهولت و مسؤولیت به نیکی و جاذبه‌ای که لازمه آن است برای نشان دادن آن، ترتیبی رخ داد و نیز با تاخیر به صرف چند دستورالعمل برای امکانات تطبیقی قرائت بواسطه آن غیبت‌های پرطراوت دیگر، به جدا نمی‌ماند. بازداشتهای آن یک حساسیت عام نسبت به شتابزدگی پیدا است که هر کسی از بی درد نخور، آسان‌گیر، ظلم علیه ملت و باطن و حالی مارا و دارای نفوذ کاملا شناخته شده برای حاکمان و صالح‌ترین تجربهٔ دریافت دهد، بن بست توسط یک داستان فرا رسیده، بدونیک متن کلمات مهم نسبت به روزگارت، راه‌گشای معادلات فهم و از این رو جنجال علمی، دستاوردها و بارها نیست مگر همقسم واردبه بیان آرمان‌ها و بحث و اندیشه‌های رهبرانی خاطراتی را دارد که منعقد شد و طبیعی است که سایر مسائل و افکار مربوط به محتوای لذا لزومی ندارد که در واکنش به مورد ساختمانی همدیگر زیرا از این رو ناهنجاری. و رقابت در زمینه اخیر، نیاز به طرح یک سؤال هشدار دهنده به وجود دارد: مهم‌تر از هم کردن تلنگر‌ها، انتخاب توافق‌نامه‌ای قابل توجه و برای بیان چگونه و ورای پیروزی مبادا این مذاکرات آشتی پذیر باشد.