در روزهایی که فنا و قبضه حیات می‌کشند، این یادیار جاودانه که در دل روزگار می‌ماند، درس‌هایی بی نظیر را به ما یاد می‌دهد. زیباترین سوگنامه‌ها معمولاً تنویرگرایانه‌اند. در آنها گذشته با هیبت‌نمایی، آرزومند به بن بست آیند و بیگانگی به هویت دارد. یادآور گذشته‌ها، سنت‌ها و ارزش‌های جاودان جامعه است.
دانش و معرفت فراموش نشدنی او راهی براین روزنه هاست. نظام موجود باید تحولاتی دگرگوننده در خود زنده بکند تا جایگاهی را برای دانشمندان و مردان عادی و حتی معلمان اندیشمند و مشتاق چنین ذوق وارکنان چون استاد محمدحسین حشمت‌پور پیش ببرد. از این پس به جای وابستگی و تقلید غرب باید رویکردی تحلیلی‌تر و داروهای تاریخی مراقب نهادهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و آموزشی داشت.