به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، روزنامه ایران، حجت‌الاسلام علی سعیدی، رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا، ضمن اشاره به جایگاه مصلحت در تصمیم گیری‌های رهبران الهی، افزود: یکی از مسائل و پدیده‌های مهم در سیره و سنت رهبران الهی چه در عصر نبوت یا امامت و یا غیبت و در دوران انقلاب اسلامی توجه و تمسک به مصلحت در شرایط خاصی برای صیانت از کیان اسلام و مصالح عالیه مردم بوده است. حضرت امام در کتاب نهج البلاغه می‌نویسد: «مصلحت نظام از امور مهمّی است که گاهی غفلت از آن موجب شکست اسلام عزیز می‌گردد».
حجت‌الاسلام سعیدی تصریح کرد: مرحوم میرزای قمی در کتاب قوانین می‌نویسد: منظور از مصلحت دفع ضرر و جلب منفعت دینی و دنیوی است. تمسک به مصلحت توسط پیامبر در صلح حدیبیه، تفاوت عملکرد ایشان در مکه با مدینه، برخورد ایشان با مسجد ضرار و ده‌ها مصداق دیگر و یا ترک جنگ توسط علی (علیه السلام) در دوران خلفا و یا صلح امام حسن (علیه السلام) و یا قیام امام حسین (علیه السلام) و عملکرد متفاوت امام صادق (علیه السلام) و امام رضا (علیه السلام) با ائمه پیشین از مصادیق تمسک به مصلحت می‌باشد.
وی افزود: امّا از آنجا که تمسک به مصلحت توسط رهبران الهی ممکن است، متفاوت با روال جاری تدابیر قبلی باشد. برخی افراد به علل مختلف از جمله ضعف شناخت رهبری یا ناتوانی در تحلیل مسائل زبان به اعتراض باز نموده و از مرحله سؤال بالاتر رفته و باعث پیامدهایی می‌شوند که همان اقدام، مصداق خلاف مصلحت می‌باشد.
حجت‌الاسلام سعیدی خاطرنشان کرد: اعتراض به صلح حدیبیه و یا سؤال در مورد نوع عملکرد امام علی (علیه السلام) در دوران خلفا و یا اعتراض به صلح امام مجتبی و یا اعتراض به پذیرش قطعنامه 598 از سوی امام از جمله مصادیق اعتراض خلاف مصلحت باشد. چه بسا عدم توجه به مصلحت در تدبیر رهبران الهی زمینه‌ساز فجایعی شود که برای اسلام خسارت‌بار بوده همانند پدیده خوارج و جنگ نهروان که محصول عدم درک درست از رهبری و مصلحت‌سنجی ایشان بوده است.