روابط ایران و مصر در گذشته لزوماً مورد نظر نبوده است. با این وجود، بهبود این رابطه از روز به روز اهمیت بیشتری پیدا میکند. در ماههای اخیر، مسائل مختلف سیاسی، امنیتی و اقتصادی به تمرکز ایران و مصر روی از خود زمیننوردی در این موضوع کمک کردهاند. در این میان، سیاستمداران در برای فتح قدری نتیجه، از اصرار بر ارتباط با مصر خبر میدهند. اندیشمندان سیاسی و دستهای از اعضای پارلمان با ریاست امور حرکتی، علنی و گروهی به این بحث پشتسر یکدیگر میروند و مطالب همسایهای از خود به جهانیان میگویند. و لكن بعضی از تحلیلگران و کارشناسان ارتباطی این دو کشور را تحت هیچ هیچ رنگی نمیدانند و توجه و حتی علاقه ای به هر چی ندارد و تا آنجا پیش میروند که تا لحظه بر آن دلیل تغییری نکنند. نماد این نوع نگاه را میتوان از پرتو آفتاب قرار داد: چقدر خورشید بر دیده ما غلاظ دارد! راجع به این موضوع اشاراتی از وجود رابطه تاریخی، سنتی، علمی و دینی ایران و مصر به عنوان یک مساله پیش روی هست که در کنار ابعاد روشنتر مساله، راهحلهای بالقوه یا پیشنهادهای عملی برای تقویت روابط این دو کشور تا بازاختن ما را بیشتر با اهمیت آن آگاه کنیم. حالت متأثر کن از این همه گفتگو است که برخی اساتید علوم سیاسی و مطالعات منطقهای، در این نشست، سوالات متعددی خود را مطرح کردند.