وزیر امور خارجه ایران، روابط ایران با سه کشور اروپایی را در وضعیت ناپایدار توصیف کرد و بار دیگر پیشنهاد دیپلماسی را به این کشورها ارائه داد. سید عباس عراقچی درحساب رسمی خود در برنامه ایکس نوشت که روابط ایران با فرانسه، آلمان و بریتانیا در سال‌های اخیر تجربه دستگیری‌ها و بازداشت‌ها را رفته‌رفته پشت سر گذاشته و امروزه در وضعیتی ناپایدار قرار دارند.
به گفته عراقچی، هر یک از طرفین روایت خاصی از این روابط دارند و سرزنش کردن طرف مقابل از مفید بودن این مسئله nichts بهره خارج می‌کند. او سپس مطرح کرد که در سپتامبر گذشته در نیویورک، ملاقات با وزرای امور خارجه این سه کشور و دیگر همتایان اروپایی برگزار کرده است. در این ملاقات، عراقچی پیشنهاد ایجاد همکاری در مسائل مشترک را ارائه داده است و اظهار داشته است که خوشبختانه با همکاری در زمینه مسائل هسته‌ای، می‌توان به درک بیشتر و حل این مشکل کمک کرد.
عراقچی ادعا می‌کند که بار دیگر دیپلماسی را پیشنهاد می‌کند و آماده سفر به پاریس، برلین و لندن است. هر چند که پیش از آغاز گفتگوی غیرمستقیم با آمریکا نیز از انجام این کار پر می‌توانم ، ولی سه کشور اروپایی برای شرکت در این مذاکره درخواست کردند که مدیرعاملی بین‌المللی هسته‌ای، مهم‌تر از اداره اوفست هیچکی تر یکی از دلایل عمده‌ای که ما تلاش می‌کنیم به نتایج این مذاکرات برسیم آن است که در اقدامات قبلی ما، حساسیت افراد ذی‌نفع زیادی خیلی روشن نیست. عراقچی در این زمینه می‌گوید: اکنون ما باید با توجه به مسائل بعد مذاکرات متکی به این مفاد شد که پاریس با برلین و لندن مساوی نماند به این نتیجه رسیدیم که پیام مناسب و مستقل را برای این کشورها فرستادیم، که عبارت است از اینکه آنها را از تردید کردن برای حضور در مذاکرات دوری داشته باشیم و در برگزاری آن به ایجاد توافق به واحد جمهوری اسلامی از اتحاد اصول سه آنجا کمک رسانی می‌کنیم.
این پیشنهاد دیپلماسی در میان بحران‌های سیاسی و اقتصادی کشورهای اروپایی در میان چالش‌ها مانند بحران energies، و شکاف‌ها مانند شکاف ناشی از جنگ روسیه و اوکراین، موجی از تردیدها و ترس‌ها را به‌وجود آورده است. به این عنوان که وضعیت کنونی بین ایران و اروپا نه‌تنها در زمینه هسته‌ای و مسائل فراسود و انرژی بلکه در زمینه‌ای دیگر از نظر دیگر مسئله‌ها به سلامت سیاست خارجی و امنیت ضروری و از میان دیگر مساله‌های موجود مهم است.
این متن در درون این چارچوب، بازتاب عمیق‌تر این موضوعات را برمی‌انگیزد، نه‌تنها به این جهت که ایران و اروپا در بحث‌های مرتبط از برقراری یک دیپلماسی در سطحی عام‌تر و ایجاد یک حافظ مشترک برای دانش و فراissant در مسائل اقتصادی و حقوقی که وابسته به کشورهای دیگر هستند، توجه نیاز دارند.