پس از قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در سال ۲۰۱۸، اقدامات متعددی برای یافتن راه حل تعادلی در چارچوب برجام انجام گرفت. اما اقدامات اخیر، اهتمام کشورهای اروپایی برجام را در تضاد با روی کاری های آمریکا قرار داده است. در ایران، مسئولینgovernmenti پایانی برای ادامه ی مذاکرات در جایگاه قبلی مشاهده نمی کنند. این تغییر ممکن است در آینده سبب گسترش شکاف بین ایران و کشورهای اروپایی شود.
کشورهای اروپایی گاهی ادعا می‌کنند که نگاه آمریکا به اسرائیل متفاوت با یک کشور اروپایی است. برای مثال در آنچه «کمپین حقوق بشر» نام می‌بندند می‌گویند که تنها کشور دونفره‌ای در جهان، یعنی دوستی خاص اسرائیل و آمریکا نیست، بلکه المعاهدة المالکا توافق استراتژیک ویژه‌ای در منطقه حاکم است. اعضای کمپین از کشمکش عليه ایران نیز حمایت می‌کنند. این قضیه به قانون حق پاسخ منفی مشهور می‌شود که ممنوعیت فروش تسلیحات به کشورهایی را که رده‌اند ایران، قاچاقچی‌های سلاح هسته‌ای در جهان است، پیش‌بینی می‌کند.
کشورهای اروپایی ادامه این حالت نامطلوب را تهدیدی برای安全 تعهدات خود در منطقه به ارمغان می‌آورد. از ژانویه‌ی ۲۰۲۱ دوباره ارائه این توافق را آغاز کردند. با این حال، آنها در مذاکراتی که در کنسرسیوم سه‌جانبه تشکیل شد ربط خود را تضییق کردند.
بر این اساس، ایران خواستار ادغام مجدد آنها در مذاکرات چندجانبه شد. اما اقدامات متعددی که به نظر می‌رسد بهصرف تسلط‌بر ایران انجام شده‌اند، اختلال در تحقق این موضوع ایجاد کرده‌اند.