به گزارش خانه موسیقی ایران، آلبوم «خاطرات جوانیم» با آهنگسازی و تنظیم هوشنگ کامکار منتشر شد. این آلبوم شامل ۶ قطعه است که برای ارکستر سمفونیک و سازهای ایرانی نوشته شده است.
در این آلبوم ارسلان کامکار به عنوان نوازنده ویولن و ویولن آلتو، اردشیر کامکار به عنوان نوازنده کمانچه و همچنین علی جعغری پویان و سهراب برهمندی به عنوان نوازنده ویولن آلتو هنرنمایی کرده‌اند. ضمن اینکه هنرمندان دیگری از جمله نگار نوراد نوازنده ویولنسل و احسان امامی نوازنده تار و همچنین کیوان نولاچینی نوازنده دوتار در این آلبوم حضور دارند. ضمن اینکه صدابرداری و مسترینگ «خاطرات جوانیم» هم توسط سیاوش کامکار در استودیو سیا انجام شده است.
مرتضی شمیسا گرافیست، سام شرف‌زاده مدیر رسانه‌ای و امین جهانگیری ناشر نیز دیگر عوامل اجرایی تازه ترین آلبوم هوشنگ کامکار هستند.
در قسمتی از یادداشت نوشته شده در کاور آلبوم «خاطرات جوانیم» به قلم هوشنگ کامکار آمده است: بیش از یک سال است که انتشار این آلبوم بنا به دلایل مختلف در جهان و شیوع بیماری کرونا به تعویق افتاده بود ولی اکنون منتشر می‌شود. در اینجا با احترام به آهنگسازان ایرانی توصیه می‌کنم برای پیشرفت موسیقی ملی ایران می‌توانند از تمام تکنیک‌ها و عوامل رایج موسیقی غربی در جهان امروزین چه موسیقی مدرن و چه پست مدرن و غیره در آثار خود استفاده کنند به‌شرطی که هویت ملی موسیقی ما در آن به‌صورتی منطقی و اصولی به کار رود. نه اینکه صرفاً موسیقی مدرن و دودکافونیک یا سریال و یا اولترا مدرن بنویسند که به‌نظر من نه تنها در ایران بلکه در جهان هم چندان مورد توجه قرار نخواهد گرفت و کار جدیدی نخواهد بود.
اگر چنان چه از موسیقیدانان مدرن غربی و آمریکایی بهتر نوشتند و تقلیدی ناقص از آنها نبود، شاید آثارشان مورد توجه عده‌ای خاص از مردم جهان قرار گیرد ولی هیچ کمکی به پیشرفت فرهنگ موسیقی ملی ایران نخواهد کرد.
نام اثر «خاطرات جوانیم» بدین دلیل انتخاب شد که تفکرات موسیقایی من همیشه توام بوده با موسیقی ملی و سنتی ایران چه در محیط خانواده‌ام و چه سال‌هایی که با محمدرضا لطفی و دیگر هنرمندان زندگی کردم و نیز تحصیلاتم در خارج از کشور که اصولی‌تر با تکنیک‌های موسیقی کلاسیک غربی و پیشرفت‌های آن از نزدیک آشنا شدم. در نتیجه محتوی این اثر یادبودی است از این دوران با تمرکز بر دو شیوه مختلف موسیقایی.
قطعه اول «خاطرات جوانیم » که ترکیبی است از سنت و تجدد. اثری نسبتاً مدرن است که برای ارکستر سمفونیک و ساز تار و کمانچه در یک موومان نوشته شده است. ترکیب ملودی‌های سنتی در گوشه‌هایی از دستگاه‌های شور (درآمد و کرشمه) ، همایون (بیداد و شوشتری)، راست پنجگاه (درآمد ) با بافت و هارمونی و کنترپوان غیرکلاسیک در ارکستر از جمله ویژگی های اصلی آن است.
بافت مدال ملودی‌های سنتی در تار و کمانچه با استفاده از فواصل سری و کرن موسیقی سنتی ایران به‌صورتی هماهنگ با هارمونی‌های پیچیده و متناسب با آن در هم ترکیب شده‌اند. در نتیجه برخلاف نظرات برخی اساتید که مخالف به کارگیری فواصل سری و کرن در موسیقی پلی فونی هستند، آهنگسازان جوان ما از به کارگیری این فواصل در آثار پلی‌فونیک ارکسترالشان به صورت ملودیک نگران نباشند.
بافت کنترپوانتیک جدید ارکستر هماهنگ با ملودی‌های سنتی، هویت ملی و ایرانی اثر را حفظ کرده است. مدولاسیون‌های گوناگون در ارکستر و همچنین تغییرات موتیف‌ها و گوشه‌ها در دستگاه‌های گوناگون با حفظ هویت ملی به‌صورتی منطقی و مناسب در تار ارایه شده است.
ایده اصلی من در این اثر همانگونه که قبلاً اشاره کردم استفاده هر چه آزادتر از قواعد هارمونی، کنترپوان و ارکستراسیون مدرن موسیقی غربی با عوامل موسیقایی کاملاً سنتی ایران بوده که در آن هویت ملی موسیقی ما تا حدی حفظ شده است به‌طوری که شنونده ایرانی با حالت اثر بیگانه نخواهد بود و برای طرفداران موسیقی جهانی نیز تا حدی جذاب و جدید باشد.
این اثر به همراه کنسرتینو برای سنتور و ارکستر چند ماه دیگر توسط ارکستر سمفونیک ونکوور کانادا اجرا خواهد شد.
قطعه ششم «واریاسیون نوایی» براساس ملودی محلی خراسانی نوایی ساخته شده و یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد آن وحدت و ارتباط تمام بخش‌های واریاسیون با ملودی نوایی است. به عبارتی تمام عوامل ملودیک، کنترپوانتیک و هارمونیک اثر از موتیف نوایی گرفته شده است.
source