باشگاه پرسپولیس ششمین خرید خود در فصل نقل‌وانتقالات تابستانی را با توافق نهایی با محمدحسین صادقی هافبک سابق تیم هوادار رسماً انجام داد. با این توافق، صادقی به تیم دیباک پروسپولیس پیوست و قراردادی به امضا رساند. این قرارداد شامل پرداخت مبلغ 30 میلیارد تومان به عنوان هزینه رضایت‌نامه توسط باشگاه پرسپولیس به باشگاه هوادار است.
طبق توافق، این مبلغ در دو قسط 15 میلیارد تومانی به باشگاه هوادار پرداخت خواهد شد. تاریخ پرداخت اولین قسط فردا (10 خرداد ماه) است و سررسید قسط دوم 31 خرداد ماه است. پس از واریز اولین قسط از مبلغ رضایت‌نامه، باشگاه پرسپولیس فردا محمدحسین صادقی را معرفی خواهد کرد.
این خرید نشانه پایانی شدن نیمکت پرسپولیس است، اما دلیل بر موفقیت و فراز و نشیب این تیم در سال جاری نیست. در واقع، این خرید یک عمل تجاری است که یکی از پدیده‌های برجسته و ثابتی در فوتبال است. برای درک این پدیده، باید همتای اینTransaction را پیدا کنیم.
در سال 2022، انتقال یان สรکوویچ به روس پروسپولیس یکی از این معاملات بود که رونمایی فقط در 20 ساعت بعد اتفاق افتاد. اما پس از آن، تغییرات زیادی در ترکیب تیم رخ داد.
در این میان، یکی از چالش‌های پیش روی هر تیم در نقل‌وانتقالات واقعی این است که چه کسی قابل اطمینان است؟ آیا این بازیکنان برای وقت بیشتر در تیم و یا به‌عنوان یک بازیکن Important تیم هستند؟
در حال حاضر، پرسپولیس روی دو چوب ایستاده است: بازیکنان قدیمی را نگه‌دارد یا با آوردن بازیکن جدید، نتایج مطلوب را بدست آورد. با این حال، باید توجه داشته باشید که این موضوع مربوط به پرسپولیس نیست. بسیاری از تیم‌ها این داستان را دارند.
ما به عنوان یک نفر خواسته‌اید به سوال نکته‌گرایانه‌ای بپردازیم: چرا عناوین نقل‌وانتقالات پر اهمیت هستند؟ پس از هفده سال سلب اعتمادانه احتمال وجود یک چالش قابل انتظاری بدون خبری از بحران ظهور خواهد کرد. آیا این انتقال صدایی از برون‌مرزی‌تر شدن و ارائه برچسب بر ضعف‌هایی که در جهت توسعه تیم است یا نشانه‌ای از موفقیت تیم در جابجایی با ترکیب جدید است؟
حتما باید به این نکته اشاره کرد که هر یک از این نقل‌وانتقالات عمیق درخشان می‌تواند به یک بازی Important تبدیل شود و باید این سوالی نیز بپرستیم که آیا می‌توانیم دستیابی به طلسم و پیدایش بازیکنی با همان روح و پایداری و افتخار تیم را بررسی کنیم؟