روابط بین دولت و حوزه علمیه یک مسئلهตลอด تاریخ بوده است. در زمان امام خمینی(ره) و پس از انقلاب، روابط بین دو نهاد را می‌توان جنبه های مختلفی به آن dikkat کرد. حضرت امام(ره) در توصیه ها و نظرخواهی های مربوط به روابط دولت و حوزه علمیه، بهویات عمده ای مهم تاکید ورزیدند. به اعتقاد انشاالله در زمان امام خامنه ای(راهب) نیز نظر امام در اینگونه موارد بازنظر شده است. همچنین یکی از مهمترین نکته ها ارتباط دولت و حوزه علمیه در ماهیت روابط آنهاست. جناب آقای عماد باید ارتباط دولت را ساماندهی کنند. تمام ارتباطات دولت باید یک تعریف منطقی و صحیح داشته باشد. گفته می شود یک وقت دولتcommunicator می شود و برگشت هر دو طرف. ولی در وهله اول دولت مثل یک دیپلمات بعد از مدتی ارتباط را با نمایندگی های خارجه برقرار می کند. دولت اسلامی باید یک ارتباط اصولی با حوزه علمیه برقرار کند. دو نهاد کشور را می سازند و دو مجموعه عظیم و قدرتمند را تشکیل می دهند که نیاز به یک رابطه باابستگی دارد. روابط دولت و حوزه علمیه منبع دو مجموعه است که در ساختار کشور و حوزه علمیه ارتباط مستقیم دارند. بنابراین هر دولتی که در این خصوص انتخاب می شود باز باید بار او سنگین تر باشد و در این زمینه کوشش هایی باید کرد. نمادهای این انتخاب کسی نیست که از همان بدو کار در راس مجلس باشد بلکه شخص مورد نظر شخص کسی است که در مسایل اجرایی دارای تجربه باشد. در اینکه آیت الله فاضل می گوید که اعضایش پس از پذیرش این مسئولیت احساس برخی از شوک هایی را داشتند و کاملا در این مورد معترفم. در اینکه چه کوششی بر زمان دوری صورت می گیرد و در کدام مسائل ذهن مردم سرزده است آنوقت است که حالت ایجاد می شود.
