جشن قهرمانی تراکتور، سرآغاز جدیدی برای فوتبال ایران است
جشن قهرمانی تراکتور در ورزشگاه یادگارامام، نه تنها یک جشن، بلکه یک رویداد بی‌بدیل تاریخ فوتبال ایران است. این تیم، که سال‌هاست در رقابت‌های لیگ برتر ظاهر می‌شود، با برد سه بر یک در برابر استقلال خوزستان، قهرمان لیگ بیست‌وچهارم شد و هوادارانش در تبریز، شهروندان و ساکنان این شهر، در جشن قهرمانی شرکت کردند.
اما چرا این جشن مهم است؟ چرا تراکتور، که چند سال پیش از ورودی لیگ برتر فراتر نمی‌رفت، امروز قهرمان لیگ است؟ مهم نیست که تراکتور، چقدر در این مسابقه بر روی میز میدان بوده، در هیچ یک از لیگ‌های فوتبال ایران، قهرمانی یک تیم تازه‌وارد و ازنوگمانه، مانند قهرمانی تراکتور، اتفاق نمی‌افتد. قدرتش، استراتژی‌های باکیفیتش و مدیریتی که بر روی این تیم، مستولی شده، در این قهرمانی نقش به سزایی داشته‌اند.
اما این، تنها نکته مثبت جشن تراکتور نیست. این جشن، نشان‌دهنده آشفتگی حاکم بر فوتبال ایران است. چرا بسیاری از هواداران، در تبریز تجمع کردند؟ چرا بسیاری از آنها، ساعات زودتر از موعد، برای رسیدن به ورزشگاه، در کنار جاده‌ها و راه‌های منتهی به ورزشگاه، به صفی پایینی باقی مانده‌اند؟ مهم نیست که ورزشگاه یادگارامام، به نسبت دیگر ورزشگاه‌های فوتبال ایران، ظرفیت نسبتاً بالایی دارد، مسائلی، مانند ترافیک، کمبود جا و ضعف‌های سیستم مدیریتی، تاکنون، پاسخگوی نیاز میزبانان و حریفان نیستند.
وارد این مسئله می‌شویم که چرا بسیاری از مهاجران ایرانی در تبریز، که پشتوانه اصلی هواداران تراکتورند، از این لحظه بی‌خبر هستند؟ چرا بسیاری از آنها، که در این جنگها مشارکت دارند، اگر این سال‌ها، با این تیم خاص همراه نباشند، لکن برای این تیم خوشبینانه و با دل و جان بازی نمی‌کنند؟ این پرسش ها در تمام شهرهای کشور و در میان هواداران این ورزش است، گرچه به هر دلیلی مهاجران در تبریز، تعداد کمتر از سایر شهرها دارند.
با تمام این مسائل و مشکلاتی که در این مسابقات پدید آمد، آیا ممکن است این قهرمانی، دور از نگاه همگانی باشد؟ کاش چند ماه دیگر، یکی از سران این تیم بتواند این کار را برای ما پاسخ دهد.