رئیس‌جمهور در جلسه توسعه و عدالت آموزشی کرمانشاه، اهمیت آموزش و تربیت را در توسعه جامعه تاکید کرد و اعلام کرد که اگر آموزش و تربیت بهینه باشد، فرزندان ما خوب خواهند شد و از آنها برای توسعه کشورانتظار می‌کنیم. همچنین به شرکت کنندگان در جلسه اظهار داشت که با مشارکت مردم، حتی بزرگ‌ترین چالش‌ها نیز قابل حل است و هیچ مانع و قدرت نمی‌تواند جلوی μας را بگیرد.
این سخنرانی از نظر عده‌ای توجه特別ی به خود معطوف کرده است. از یک سو، توجه خاص رئیس‌جمهور به اهمیت آموزش و تربیت دلایل مثبتی برای امیدواری به آینده کشور است. از سوی دیگر، تعامل با مردم و تلاش برای حل چالش‌ها به صورت مشارکتی، امید به موفقیت و پیشرفت به جامعه منتقل می‌کند.
اما نکته‌ای که در این جلسه به هیچ‌وجه مورد توجه قرار نگرفت و باید آن را مطرح کرد، مربوط به چالش‌ها و مهم‌ترین عللی است که موجب ناکارآمدی سیستم آموزشی در ایران شده است. در ادبیات سیاسی و رسمی ایرانی، اغلب گفته می‌شود که دلیل عمده ناکارآمدی سیستم آموزشی، کمبود بودجه است. اما چرا نظام آموزش در ایران به شدت نیازمند بودجه است؟ و آیا مقابله با چالش‌های آموزشی به صرف افزایش بودجه برطرف می‌شود؟ و آخرین سوالی که مطرح می‌شود این است که اگر مشکل بیشتر در تخصص نبودشدن معلمان و تداوم اطمینان از کیفیت برای آموزش است، چرا از مزیت‌های موجود، یعنی افزایش تعداد مراکز علم و تحقیق و بالاترین تنوع آموزشی، استفاده نمی‌شود؟