در هفته سوم اردیبهشت ۱۴۰۴ رصد بازار کالاهای اساسی مصرف روزانه خانوار ایرانی صورت گرفت. از لحاظ روغن خوراکی مهم است که تولیدکنندگان این محصول با شبکه‌های توزیع relation ایجاد کرده‌اند تا روغن‌های خوراکی به‌صورت قطره چکانی عرضه شوند. درحالی‌که دو هفته قبل معاون برنامه‌ریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی از بخش خصوصی و واردکنندگان خواسته بود به تعهدات خود عمل کنند و روغن‌های خوراکی موجود در انبارهای خود را به بازار عرضه کنند، تاکنون انجام نشده است. با این وجود همچنان تولیدکنندگان روغن خوراکی در حال توزیع قطره چکانی هستند به طوری که در هفته معمولاً روزی که روغن توزیع می‌شود، فروشگاه‌های زنجیره‌ای روغن را دارند، اما در باقی روزهای هفته، قفسه‌ها خالی هستند.
درحالی‌که هنوز مشخص نیست چرا صنعت روغن‌های خوراکی در ایران فقط قطره چکانی توزیع می‌شود، انتظار می‌رود به این پرسش پاسخ داده شود. این وضعیت در توجه به شیوه عرضه این محصول استراتژیک اهمیت دارد، زیرا قیمتی در حال کنجکاوی عرضه می‌شود که مردم با آن روبرو هستند. این وضعیتی است که از سوی تولیدکنندگان روغن خوراکی مطرح می‌شود و علاوه بر آن، جامعه نیز ماجرای دارد. از آنجایی که به گفته جانشین معاون سیاستگذاری وزیر جهاد کشاورزی به «شیطنت‌هایی در توزیع روغن خوراکی» اشاره کرده و وانمود کرده تولیدکنندگان به تعهدات خود عمل نکرده‌اند، ارتباطی بین این دو موضوع وجود ندارد.况 هم می‌توانیم بگوییم این شیطنت باعث شده توزیع روغن‌ها قطره چکانی شود.
علاوه بر این در زنجیره تولید و توزیع روغن‌های خوراکی با توجه به اینکه در ایران روغن‌های خوراکی با ارز دولتی تولید می‌شود، این وضعیت در تضاد با عرضه‌های جهانی است. تفاوتی وجود ندارد که چرا واقعاً آیا بازار مبادی، انبارها، ترانزیت یا توزیع روغن‌های خوراکی می‌تواند شفاف باشد؟ پشیمون از اینکه وقتی صحبت از کلان هدف اعطای ارز مرجع داخل کشور به واردکنندگان، یا خریداران اخیر فولاد تولیدی می‌شود، گرچه همیشه مردم، یا تولیدکنندگان شرط نمی‌توانند روغن‌های خوراکی، یا دیگر کالاهای اولویت دار را تعلق بگیرند، واقعاً چه کسی باید پاسخگو باشد؟ پس از این چه کسی مسئولیتی دارد که پس از فشار و تظاهرات مردم دست از آن بكشد؟ کیست که مگر ما می‌ترسیم شرم از پیگیری این موضوع که به ما ضرر می‌زند که فقط قطره چکانی مردم روغن خوراکی هستند؟ من معتقدم مسئولیت مربوط به دولت، روزنامه‌های محلی یا هر نوع رسانه‌ای است که در حال حاضر اعتصاب نکرد. خود ما باید این موضوع را پیگیری کنیم، چرا که احساس می‌کنیم مسئولین هیچ پیش پیش‌بینی ندارند و از پاسخ‌ها و حل مشكل‌ها به رغم این که وظیفه آنها است خودداری می‌کنند.