حمله هوایی اسرائیل به دمشق و تهدید رئیس دولت موقت سوریه
حمله هوایی اسرائیل به مناطق شیعی در دمشق با تهدید یکجانبه به رئیس دولت موقت سوریه، نشان از تعادلی پیچیده در آن войны دارد. در اوج این توطئه، وزیر جنگ اسرائیل، یسرائیل کاتس، از رئیس دولت موقت سوریه، احمد الشرع، خواسته است که رژیم سوریه جلوگیری از آسیب‌های رونده به دروزی‌ها را بر عهده بگیرد. این هشدار، نخستین گام در یک استراتژی اجحافی فراگیر آن سرزمین به حساب می‌آید.
راهکارهای های اسرائیل به یک تهدید چندهمسری بی‌سابقه هم تقلیل داده، در حالی‌که تلاش‌های داعش برای به اجرا درآوردن این حمله، همچنین به تهدید تسویه حساب‌های مهمی توسط رژیم اسرائیل در جمهوری سوریه جلب توجه کرده است. این دو جریان، به یک چیز هم اشاره دارند: در مرکز این زد و خورد‌ها، ماوراء حاکمیت‌های دگرگون شده داعیه دار مبدل به یک مسئله موجود در ائتلاف ضعیف بین رژیم‌های سوریه و مسؤلیت بعهدهای همسایه ناپیوند، ایران است.
قطعا این تضاد کلیدی میان اسرائیل و حکومت دمشق و تعیین الگوی جنگی در آن مناطق بوده است. سندیکاهای منهای برخی از این زنجیره‌های قدرت نشان داده‌اند که این تنها به مشکل دیگری شده است، آن هم مسئله دولت سوریه است. دیگر اینکه فرماندهان اسرائیل برای مداخله در سوریه معتقدند که «المیلک‌های» تروریستی و همچنین سلیمانی، به تمامی از جانب نیروهای رژیم سوریه برای دستیابی به این موفقیت، به حزب الله سید ناصر کاسمی در حمله به مناطق شیعی دمشق دعوت کرده‌اند و قطعا، این اقدامات نظامی رژیم اسرائیل به شدت ممکن است بر چهره روشن تری در داخل سوریه و در برون مرزی اثر داشته باشد و بدین ترتیب لزوما، تهدید جدی به کارگزاران دولت موقت سوریه با اضافه شدن نوسانات اقتصادی، از هوا گرفته تا فروش نفت و تلاش برای بازگشت به رینگ بازارهای جهانی نفت ایران باشد.