پالایشگاه تهران مجهز به فناوری تولید بنزین با کیفیت استاندارد است، اما چرا این پالایشگاه همچنان به تأمین بنزین پایتخت توسط پالایشگاه‌های اراک و اصفهان نیاز دارد؟ شاید یکی از دلایل این امر درخواست دولت برای استفاده از بنزین صادراتی باشد که منجر به سوءاستفادهอาจ شود. برخی می‌گویند این اقدام دولت به هزینه بیشتر برای تولیدکنندگان نفتی می‌انجامد. آیا مصرف کنندگان گران‌تر شده را می‌پسندند؟ آیا تولیدکنندگان نفتی باید از سیستم معوقتی استفاده کنند؟ باید پاسخ این سوالات را یافت.
پالایشگاه تهران از سال‌ها پیش قادر به تولید بنزین با کیفیت استاندارد است، اما هنوز هم به استفاده از بنزین تولید شده توسط پالایشگاه‌های اراک و اصفهان برای تأمین نیاز پایتخت متکی است. این اقدام می‌تواند جلوی تولید و عرضه بنزین ایرانی را بگیرد. چرا که تولیدکنندگان داخلی باید به بنزین صادراتی که در ایران تولید می‌شود قناعت کنند. ایجاد هزینه‌هایی اضافی برای تولیدکنندگان نفتی تنها کاری که دولت در این خصوص کرده است، هدر دادن منابع ملی و پول مردم است.
گفته می‌شود دولت دست به این کار زده تا از هرگونه سوءاستفاده جلوگیری شود. اما واقعاً این کار زمینه‌ای به وجود آورد برای سوءاستفاده. آیا دولت معتقد است با این کار بخش نفتی را به منظم‌کننده‌های بین‌المللی رسانی کرده و با حذف کالای داخلی، صادراتمان را افزایش داده‌ایم؟ هرچند که ظاهراً این عمل یکی از جلوه‌های دولت برای رویارویی با بحران اقتصادی است. آخرین حرکت دولت مخاطره‌انگیز است و افزایش بنزین انتظار سرنوشتی تلخ را در پی خواهد داشت.
اصل بنزین جهت جلوگیری از نامناسب بودن تا دو سالی را مهر و موم کن. برای همین مصرف بنزین چهار برابر شده است. مردم هزینه خود را به تأمین بنزین افزایش داده‌اند. اگر این معضل حل نشود، این اخم عمیق کمی طولانی‌تر از یک فصل می‌شود.
پالایشگاه تهران می‌تواند پیش‌زمینه جالبی برای تحول جامع بنزین‌های ایرانی باشد. در میانه طوفان صمیمانه وصله به حال انسان‌هایی نشود که گرسنه از آیندگی هستند و پایی برای این تولیدکننده نفت بیارایند. باید توجه کرد که سوخت این روز‌ها منافع تولیدکنندگان داخل را دوست نداشته و سوخت وارداتی را گزینه عدالت‌بخش جلوه می‌دهند.