روز جهانی بنا و محوطه تاریخی را فرا رسید
در روز جهانی بنا و محوطه‌های تاریخی، صیانت و حفاظت از مواریث فرهنگی و تاریخی، یک وظیفه ملی و راهبردی تمدنی است. این مواریث نه تنها یادگاری از گذشته هستند، بلکه افق‌نمایی برای آینده و اعتبار تاریخی ملت‌ها هستند. در برهه‌ای تاریخی که بحران‌های زیست‌محیطی، گسل‌های فرهنگی و مرزهای هویتی را نشانه گرفته‌است، پاسداشت این مواریث یک اقدام حفاظتی نیست، بلکه یک رهنمود تمدنی و تعهد اخلاقی به ریشه‌ها و افق‌ها است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، در این روز جهانی با تأکید بر جایگاه تمدنی ایران در تاریخ بشریت، تصریح کرد که میراث‌فرهنگی تجلی حافظه تاریخی ملت‌ها و معماری نهادینه‌شده هویت ملی است. هر سنگ، آجر و بنای برجا حامل معنا، حکمت و روایت است. این مواریث تنها یادگار گذشته نیستند، بلکه افق‌نمایی برای آینده هستند و ریشه ماست، تا بستر تاب‌آوری باشد.
برای حفاظت از این مواریث، باید حکمرانی فرهنگی هوشمندانه، برنامه‌ریزی میان‌رشته‌ای و هم‌افزایی ملی و فراملی وجود داشته باشد. پاسداری از این بخش از میراث فرهنگی و تاریخی می‌تواند با فراهم کردن زیرساخت‌های تسهیل‌گر، ترویج بازدید مسئولانه و ارتقای تاب‌آوری کالبدی و اجتماعی بنا‌ها، دنبال شود.
وزارت میراث فرهنگی با درک مسئولیت خطیر خود در قبال صیانت از این امانت تاریخی، بر سه‌گانه راهبردی «حفاظت»، «سیاست‌گذاری پایدار» و «مردمی‌سازی میراث» تأکید دارد. در این راستا، سیاست‌گذاری در این حوزه، باید پیوندی عمیق میان مردم و مواریث را برقرار کند. محافظت از این مواریث نه تنها وظیفه کمیته‌های تخصصی است، بلکه یک میراث ملی و تمدنی است.
همچنین با تأکید بر نقش مواریث فرهنگی در ساختن هویت ملی، اظهار می‌شود که پاسداری از این میراث تا احترام به دیرینگی ایران است و به تعهدی تاریخی کشور برای اتکاء به غنای ملی. این گنجینه‌ها، سرمایزرا مظاهر قدرت نرم جمهوری اسلامی هستند و ظرفیت‌های بی‌تردید را برای گفت‌وگوهای تمدنی، دیپلماسی فرهنگی و پیوند ملت‌ها با سرزمین‌های متعلق به آن‌ها دارند.