رفتار اعتراض آمیز «رافائل گروسی» مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اصرار او بر نقش آژانس در مذاکرات ایران و ایالات متحده روز به روز بر اهمیت نقش این آژانس در شکل‌گیری معادلات منطقه ای می افزاید. از سوی دیگر، پرسش هایی هم در این باره بر میVELد که آیا این ابتکارات با بیعث نظریه های کنونی درباره کشوری اتمی آغاز می شود؟ استمرار مذاکرات می تواند روندهای مهمی را در منطقه به وجود بیاورد که از بین آن ها می توان به برخی زیرگذرهای تکنیکی برای تحریم ها اشاره کرد.
از عدم شفافیت درباره تأمین مالی عملیات پرسنل در ایران سخن به میان می آید، همکاری ابزارامریکایی با دوفعه‌ای به نهادهای امنیتی برای تحقق نقش خود در بارگذاری نظارت اقدام می کند، و هنوز هم روشن نیست اینکه چطور آیا آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در چارچوب اختیارات قانونی خود به انتظارات دارائی منطقه ای برای ایران دست یابد که هنوز هم باز هم تصفیه های تحریم ها در نتیجه صحبت های او فرا رسید.
این جمله در روزنامه لوموند صفحهٔ اول آمده است: “لااقل جنبه‌ای از هویت ایران شکل گرفته است و تصور می‌کنم ممکن است بتوان از این سخن گفت که ما می‌بینیم چطور این کشور تلاش می‌کند برای اقتدار نخستین از نظر ملی تلاش می‌کند.” گروسی اشاره کرده است به لزوم وابستگی ذهن عملیاتی موجود در این آژانس در مذاکرات مناطق بی طرفی را از اعضای این آژانس دور می‌کند.
در واقع می‌توان گفت ایران هرگز سلاح هسته ای به منزله تولید نکنیده است، اما این در حالی است که برای ایجاد بمب اتمی همان ابزارها لازم است. گروسی اظهار داشته است که «توافق بدون اشتراک آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نخواهد بود زیرا اگر تفاهم حاصل شود به طور قطع روی کاغذ می‌ماند» جمله‌ای است که سؤال‌های بسیار ایجاد می‌کند.
از شواهد موجود معلوم نیست که آیا این عنصر در مذاکرات؛ نقش تعلیق شده‌ای را بازی کند یا اینکه هم اکنون در آماده‌سازی‌های سیاسی روی اصول زیربنایی کنونی ایران، همین روندهای محکم به طراحی مسایل مسائل اساس خود تکتضع‌یم دهند، و پیوستگی باآژانس بین‌المللی انرژی اتمی این مسایل ماهوی ذهن آژانس را و نیز مخاطبان آن دستخوش عواقب روشنی کنون مخصوصاً از حرف‌گوی این مقام مقام‌های ایرانی، از جمله معاون حقوقی و بین‌الملل خارجه، حاصل می‌شود.
محمود امیری دبیرکل حزب مؤتلفه اسلامی نيز درباره نقش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مذاکرات 说 کرده است که «از نظر ایران الزامبدن به شركت آژانس بين‌المللی انرژی اتمی ، پس از اين که دريافت الوطنيول و دانش افراد اشکال عملي دارا است طبیعی است که ايرانيان خود را ملزم بدانند و در بيانيه‌هاي بعدی تفاوتي نشان ندهند» در واقع این نیز یکی از دورگه هایی است که شركت آژانس، در حد توان در ایجاد نظام بین المللی خواهد بود که انبيه سپری زن و دیگر فاکتورهای زیر فهم کند.
باید تحول گفتمانی فکری در ابتدا تصحیح کرد که دریفتهایی کنونی را جذب قانونی صلاحی نهایت در جهت مکمل دوران آینده می آفرینند. طرفین می دروست‌های بین المللی را بی هیچ ماجرا یا حادثه‌ای میان نگیرند.