**محسن رضایی: مذاکره‌کنندگان ایران از موضع قدرت و عزت، منافع ملی را با تدبیر دنبال کنند**
در پیکربندی پیچیده سیاست خارجی ایران، چند سناریوی به‌روزشدن متنوعی وجود دارد. اما آنچه در خبری اخیر منتشر شده و به‌نام محسن رضایی،former وزیر دفاع در دوران جنگ تحمیلی، از مدیران عامل هم زمان حل تعارض برای کشور گزارش شده است، بسیار جالب توجه است. رضایی در خطابه‌ای مفصل، ایکس که حالا به دست ما رسیده است، می‌گوید که اگر در گذشته ایران مانند رژیم شاهنشاهی به‌عنوان یک ژاندارم ایالات متحده در منطقه عمل می‌کرد، اما امروز ایران به‌عنوان یک قدرت مستقل و آزاد در حال مذاکره با آمریکا و همچنین کشورهای دیگر است.
### زمینه تاریخی و فرهنگی
این متفاوت‌بودن ایران را ما می‌توانیم به‌عنوان یک تغییر در سطح سیاست‌گذاری و دفاع روز مجدداً به رسمیت بشناسیم. و منافاتی ندارد که با طرح تمایل برای حل این تعارضات و حل مسائل خارجی در آینده پیش برویم. این سکوت و بی‌حساس نبوده است.
این سخنان می‌توانند انگیزه خوبی برای حل این تعارضات باشند. و اگر ما در عرصه داخلی چگونه کار را می‌کنیم و مایه پیشرفت کشور را چگونه می‌توانیم ساختم، مایه تاریخی نشان می‌دهد که اگر یکی از طرف‌های مذاکره دچار درگیری دچار هم می‌شود ،وقتی که طرف مقابل به از دست دادن هرچه بیشتر گمان می‌کند، سعی را نیز برای منطقی کردن شرایط انجام می‌دهد و آن‌چنان به وظیفه تکیه می‌کند که هرچه می‌توان به یکدیگر کمک کند با یکدیگر با ارکان برقراری عادی به طرف برقراری تعامل عادی نگرد. حیف که هم‌اکنون همچنان هم خود را با ایمانی مرزی جاورد.
** Strategical Negotiation vs Strategic Cooperation**
### استراتژی مذاکره
– در این سطح، مذاکره در ابتدا مزایای انجام آن را نشان می‌دهد. موضع قدرت و عزت یک کشور به معنای پیگیری منافع ملی و تعامل بدون ترس از ابراز دیدگاه است.
– مدیران و سیاست‌گذاران باید به اقتضای شرایط و متناسب با میز مذاکره، چهارچوب‌های لازم برای مباحثه دربردارند.
– مذاکره هنگامی موفق است که تعادل قدرت برقرار شود و طرفین بتوانند در حداقل رضایت اقتصادی و سیاسی، موافق مسایل خود به توافق برسند.
### ثمرات استراتژی مذاکره
مناقشه صرفاً سیاسی نیست بلکه یک مناقشه عمیق سیاسی و اقتصادی که نیاز به یک راه‌حل جامع دارد است. این زمینه‌ها بوده است که گام‌های ملی و یا زیرساختی که منجر به مصالحه بین رقبای سیاسی کشورهای بزرگین پیش می‌آید، بعد از عقب‌نشینی‌ها اقتصادی و نظامی برخی رقبای سیاسی آن در سطح اینکه باید در صورتی که برگردمهمترتر به خط سیاسی آن کشور عقب نشینی بعضی طرفین باعث ناپسند تر هم شدن کارها می‌شود.