آرمان‌ها و چالش‌های پیش روی نظام دفاعی کشور در شرایط کنونی همه وادی بی‌اعتباری را فرا گرفته است. هم‌اکنون پس از بقا و امضایت ایران بر یکجانبه بودن برجام، تهدیدهای آشکار و پنهان رژیم صهیونیستی و حمایت‌های بی‌دریغ ایالات متحده آمریکا از اقدامات آن، سهل به استنتاجی از جنبه سیاست دفاعی نظام علاقه‌مندند، از جمله تعدیل در دکترین هسته‌ای جمهور اسلامی. تحولات روزافزون در منطقه، خصوصاً جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و تهدیدهای آشکار آن علیه ایران با پشتیبانی سیاسی، نظامی و رسانه‌ای ایالات متحده آمریکا، بار دیگر این پرسش را پیش روی نخبگان و افکار عمومی قرار داده است که آیا بازنگری در سیاست‌ها و دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ضروری است؟ در این میان، فتوای تاریخی و محکم رهبر معظم انقلاب در حرمت تولید، نگهداری و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی، از جمله بمب اتمی، جایگاه ویژه‌ای یافته و به یکی از ارکان هویتی دفاعی نظام اسلامی بدل شده است. اما آیا این فتوا مطلق و تغییرناپذیر است؟ یا با تغییر شرایط و در چارچوب قواعد فقهی می‌تواند موضوع بازبینی قرار گیرد؟ پاسخ به این پرسش‌ها، نیازمند بررسی دقیق مبانی فقهی، اصول اخلاقی جنگ در اسلام و تحلیل موقعیت ژئوپلیتیکی کشور است؛ موضوعی که محور این گفت‌وگو با حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر علی نهاوندی، استاد حوزه و دانشگاه را تشکیل می‌دهد.
فواید تولید و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای، منافع حرمت آن در شرایط کنونی را در برابر پیشرفت‌های بازدارندگی، لازم‌الاجرا کرده و به بیان دیگر هرچه رژیم صهیونیستی دارای سلاح هسته‌ای باشد و هرچه این رژیم در قدرت ترغیب کشورها در پشتیبانی از دوستان خود داشته باشد در تضاد با آرمان منع استفاده از این سلاح است و در نتیجه ایجاد دکترین هسته‌ای در شرایط کنونی آرمانی است.
به باور ما در شرایط کنونی آثاری برای این فتوا ندارد، ولی در صورت بروز تزاحم در شرایط دفاعی که حفظ جان و مال مسلمین متوقف بر این سلاح باشد اگر وضع نظامی به گونه‌ای است که فاقد احتمال دارد و حفظ جان و مال مسلمین مشروط به استفاده از این سلاح باشد مجاز می‌شود.