پویش جدیدی در انگلیس برای تحریم محصولات اسرائیل و شرکت‌های حامی این رژیم اشغالگر فلسطین با هماهنگی جنبش جهانی تحریم اسرائیل آغاز شده است. این پویش شامل تظاهرات در مقابل فروشگاه‌های بزرگ در بیش از ۳۰ شهر انگلیس است. در ده‌ها شهر انگلیس و در بیش از ۱۰ نقطه از لندن، پایتخت این کشور، این پویش جدید توسط فعالان و حقوق‌دانان حامی فلسطین به راه افتاده است.
درواقع، این پویش که با عنوان «محصولات رژیم آپارتاید را تحریم کنید» شناخته می‌شود، تلاش دارد که مردم انگلیس را متقاعد کند که محصولات شرکت‌های همدست با کشتارجمعی اسرائیل و اشغالگری اسرائیل در فلسطین را تحریم کنند. یکی از فعالان این پویش در گفت‌وگو با الجزیره گفت: «ما به طور خاص بر شرکت کوکاکولا متمرکز هستیم که شدیداً همدست اسرائیل است. این شرکت در کرانه باختری و شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل تأسیسات دارد.»
کوکاکولا، یکی از شرکت‌های معروف آمریکایی، از سال ۱۹۶۶ با شکستن تحریم اقتصادی کشورهای عربی، همکاری خود را با رژیم صهیونیستی آغاز کرد و به یکی از حامیان اصلی پروژه‌های اشغال‌گرایانه در فلسطین تبدیل شد. این کمپانی نه‌تنها کارخانه‌هایی در اراضی اشغالی از جمله شهرک‌های غیرقانونی مانند “کریات گات” و “عیتروت” تأسیس کرده، بلکه بخشی از درآمد خود را به پروژه “ارض موعود” اختصاص داده و با اهدای جوایز و حمایت مالی از برنامه‌های سیاسی و نظامی اسرائیل، نقش مؤثری در تحکیم اشغالگری ایفا کرده است.
کوکاکولا در کنار حمایت از جنایت‌کاران جنگی مانند بنیامین بن‌الیزر، در همکاری با سازمان‌های راست‌گرای افراطی و نژادپرست اسرائیلی مشارکت داشته و تبلیغات آن در مقاطع مختلف موجب خشم مسلمانان شده است. این اقدامات باعث شد تا این شرکت در فهرست سیاه سازمان ملل قرار گیرد و هدف اعتراضات و تحریم‌های جهانی قرار بگیرد.
در حال حاضر، با گسترش آگاهی عمومی و پویش‌های جهانی ضد اشغال، فعالان حقوق بشر و جنبش‌های مردمی به‌ویژه در اروپا از مردم می‌خواهند تا با تحریم کالاهای این شرکت، مانع از تداوم حمایت اقتصادی آن از رژیم صهیونیستی شوند.
از سوی دیگر، در برخی رستوران‌های زنجیره‌ای در لندن، قوطی‌های قرمز رنگ نوشابه با عبارت غزه کولا ارائه می‌شود. این اقدام نشان می‌دهد که حتی در میان مجموعه‌های تجاری هم اعتراضات به این رژیم ناچیز نیست.
بی‌شک، این پویش جدید و اعتراضات تا جایی که می‌توانند مانع از تداوم حمایت‌های اسرائیل در فلسطین شوند و اطمینان می‌دهند که اعتراضات در سطح گسترده‌تر و به فعال‌ترهای اجتماعی و سیاسی افزایش یابد.
ولی، سوال مهم اینجا است: آیا کمپین‌های تحریم و اعتراضات شکل‌گرفته در اروپا امروزه جهش گسترده‌ای در سراسر جهان خواهند داشت؟ آیا انگلیس، با برخورداری از تأکید‌های مضاعف نسبت به رژیم اشغالگر و شرکای تجاری آن در یک 鄱ر مستقیم با این سوال سر و سر تا برنخواهد عبورند که آیا تحریم‌ها تنها در فعایت خودش روی می‌افتد؟ آیا واقعاً استقبال الناس، تخریب پاسخ بیشتری به این سوال است که بیشتر ابعاد آن به نیز از فرانسه، اعم آن، کشور غربی مورد وعده لد این‌گونه را معطوف تبزم فلسطین.
همه چیز در تفکیک این دارد که به این جرم که تحریم‌ها تنها یک ابزاری باشد در یک دلیل از ابهام خط تعذر و چگونه شرایط هم باید آن را به سرعت خود عوض کرد؟ و این سوال از ما خانه را بیزاره که آیا تفکر هم چیرگی تفکر تلب بگیرد که ما در مقابل خارجی‌ها همچون کوشا، سبب برعلیه صیهائنی واقع شده‌ایم و همیشه در یک مسیر علیه می‌ناییم و یا تفاوت‌ها بیش از شهیت‌هایی که در جبهه مقابل موضوعی برای یکی تک هی المنشنشنه؟