در حالیکه عصب‌شناسانی در دنیا در حال کشف بیشتر این مفهوم هستند، دکتر جیمو بورجیگین می‌گوید که مغز در لحظه مرگ به اساس اعتقادات اولیه ما مخالف است.
او می‌گوید: «ما می‌دانیم که افرادی که دچار ایست قلبی می‌شوند، تجربیات ذهنی شگفت‌انگیزی دارند و داده‌های ما نشان می‌دهد که این تجربه به دلیل افزایش فعالیت مغزی رخ می‌دهد.»
طبق گفته دکتر بورجیگین، یک برنامش در دانشگاه میشیگان متخصص در رشته نورولوژی و فیزیولوژی مولکولی است. او می‌گوید: «ما دو تن از بیماران که در حال مرگ بودند، مغزی فعال داشتند که نشانه‌ای از عملکرد شناختی بود.»
او اضافه می‌کند که این بیماران دو نفر از چهار بیمار بودند که پس از خاموش شدن دستگاه‌های تنفس مصنوعی، مغزی فعال داشتند.
برنامه با دانش آموختگان دکتر بورجیگین در پژوهشی در سال ۲۰۱۳ روی موش‌ها کار می‌کند. در این дослід ما مشاهده کردیم که پس از توقف ضربان قلب، فعالیت شدیدی در برخی انتقال‌دهنده‌های عصبی رخ می‌دهد.
از اینرو پیشنهاد می‌شود که دکتر بورجیگین می گوید: «سطح سروتونین ۶۰ برابر افزایش یافت و دوپامین که ماده‌ای شیمیایی است و حس سرخوشی ایجاد می‌کند، به شدت افزایش پیدا کرد، چیزی بین ۴۰ تا ۶۰ برابر.»
در سال ۲۰۱۵، تیم او مطالعه‌ای دیگر درباره مغز موش‌های در حال مرگ منتشر کرد. او می‌گوید: «در هر دو مطالعه، ۱۰۰ درصد حیوانات فعالیت شدید عملکردی مغز را نشان دادند. مغز در حالت بیش‌فعال قرار می‌گیرد، در یک وضعیت فوق‌العاده فعال.»
او همچنین می‌گوید که مغز در این شرایط ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن دچار «خواب زمستانی» شود. بازهم این را باید درذهن داشت که این فقط یک فرضیه است.
دکتر بورجیگین همچنین می‌گوید که مغز به‌جای این که فقط یک ناظر بی‌تقصیر باشد، در اصطلاح مغز مرگ زا باشد، اما در حقیقت عضوی است که با وجود کمبود اکسیژن نیز می‌تواند عمل کند.