سفرنامه‌های حج از سنت‌های طولانی‌مدت ادبیات به حساب می‌آیند. اما چرا نویسندگان همچنان می‌کوشند تا تجربه‌ی خود را از این سفر عظیم و معنوی را با خوانندگان به اشتراک بگذارند؟ قابل توجه است که به‌جای انتشار سفرنامه‌هایی که تنها بر تجربه‌ی نویسنده متمرکزند، كتاب‌هایي با چارچوب زودتر از حدود تجربه افراد دیگر نكاتي زيستو تصويراسي‌هاي متفاوت بازگشت کنند.
مراجعه به كتاب “یار کجاست” که توسط رحیم مختومی نگاشته شده است نشان می‌دهد که چه روشی برای بازگفتن تجربیات حاوی اندیشه‌ها و ارزش‌های عمیق تر و همچنین چگونگی ارتباط با خواننده موفقیت‌آمیز تر خواهد بود. از شیوه‌هایی که در كتاب “یار کجاست” به‌کار گرفته شده است می‌توان به برقراری ارتباط با خواننده از طریق anlatهای سنجیده اشاره کرد.
Writer مجذوب از آن چنان لحظات در توصیف حج بود که متاکریزش را تنها بر آن متمرکز سازد. تیتر این نوشته بنابراین بلندترین جمله رجوع میکنم به توقع من بوده است. به راستی چگونه کتاب “یار کجاست” موفق شد تا تفاوت های خود را میان توده ای از منتقدان کتاب در هزارچنین سطح شهر مکتوب گردانید و چهره کمک صوتی آن را شناسایی کند؟ نهایتا همه اینها منجر به بستن سر راه صوفی رضا چرخ گهل مخاطب کتاب شده اند و کسی حاضر به خواندن آن نیستند.