در گفت‌وگوی قبلی با یک اقتصاددان در باره تحولات اقتصادی ایران در سال ۱۴۰۴، اشاره شده بود که صادرات نفت به خصوص با مدیریت ترامپ در آمریکا چه روندهای تازه‌ای را رقم می‌زند. مهمترین سوال در این زمینه این است که آیا ترامپ به طور حتم صدمه سنگینی به این صنعت وارد می‌کند یا برخی گام‌های ابتدایی را به تاخیر می‌اندازد. دیپلماسی سیاسی هم در این گستره به صرفه می‌آید.
در این نوشتار تلاش می‌شود به روندهای کنونی به ارتباط دلار، نفت، و رقابت آمریکا با چین اشاره شده و سود حاصل از هیچ یک از این ارتباط‌ها، چه بر روی اقتصاد ایران چه بر روی آمریکا یا چین، به طور خلاصه تر می‌شود. از سویی به نقل و قول های دیگر از محققین و متخصصین در مقال خواهد بود.
یکی از فرض‌های عمده است که آمریکا برای تحقق هدف‌های سیاسی خود از گسترش تجارت با ژاپن و کره جنوبی، در مقابله با چین، شوینده صادر می‌کند. از طرفی دیگر به نداشتن تشکیلات اقتصادی قوی درون حریم این دو کشور اشاره شده است. ٬ سه کشور کوچک ژاپن، کره جنوبی، و تایوان، از جمله معرفی شده اند.
دو دولت امریکا از چند سال پیش، و ژاپن و کره جنوبی از چند ماه پیش، توافق‌هایی را به امضا رسانده‌اند. جایی که اینکه آمریکا مجدداً دو کشور را در بردارنده «مانند کشورهای از یاد رفته اروپای شرقی» ابا لحاظ خود بدل خواهد کرد. دلایل این اشاره «دولت جدید برای تئاترهای علنی بین دو اسکودار» گفته شده. به غیر از بسیاری از آمارها کشورهای عضو گروه شرقی به رقابت تقریباً شیرین، نیست. به دفعات نیز آنها یک نقطه ضعف یکی دیگر هم داشته‌اند.
ساده‌ترین راه برای مثال Japan که می‌توان برای تحکیم یک سیاست استراتژیک با رقابت در چین، به آمریکا برای برای ژاپن حرکات شریف شویشویی درخواست کند. با توجه به اگر چیزی از مرز چین مشابه بسازد، رقابت بنحو سنتی از سر گرفته می‌شود، نخواهد بود.