**تقریباً یک میلیون تومان برای عوارض خروج از کشور: چیستان برای مردم یا یک سیاست تبلیغاتی؟**
قانون بودجه سال ۱۴۰۴ کل کشور توسط رئیس مجلس شورای اسلامی برای اجرا ابلاغ شد. از آنجا که این قانون برای ابلاغ به حد мінімIMUM مورد نیاز نیاز به امضای رئیس جمهور دارد، بسیار مهم است که قانون پیشنهادی مجلس شورای اسلامی را تماشا کردیم. یکی از مهم‌ترین تغییرات در این قانون افزایش عوارض خروج از کشور است. طبق این قانون، عوارض خروج برای هر نفر در سفر اول به ششصد و هفتاد و پنج هزار تومان افزایش یافته است. این عوارض برای هر نفر به این طور تعیین شده است: سفر اول ۶۷۵ هزار تومان، سفر دوم یک میلیون و ۱۲۵ هزار تومان و سفر سوم و بیشتر یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان. عوارض خروج زائرین حج تمتع و عمره نیز از ۱۷۲ هزار تومان به ۲۲۳ هزار تومان افزایش یافته است.
این افزایش عوارض خروج می‌تواند نشان‌دهنده رویکردی متفاوت در سیاست‌های مالی کشور باشد. افزایش هزینه‌های سفر خارج از کشور می‌تواند بر rútگردان سال‌های گذشته برای سفر در خارج از کشور تاثیر بگذارد و باعث تشویق مردم برای سفر به خارج از کشور نشود. از طرفی می‌توان گفت که افزایش این هزینه‌ها بهانه‌ای برای برگزاری جراحی‌های بزرگ مالی در این دستگاه‌های اجرایی شده است.
ولی درهم‌تنحید با آن شوک این افزایش عوارض، اگر از وابستگی اقتصاد ایران به نفت بگذریم، عواقب آن استمرار اوضاع经济 با همین سیاه و سفید است. داشتن یک اقتصاد بسته و بر پایه نفت استوار، می‌تواند به صرفه نباشد. فبراير تاریخ اقتصاد، نشان می‌دهد که داشتن یک اقتصاد آزاد، دسترسی به مقاصد ارزی که کشور ما دارد باعث می‌شود اقتصاد مردمی و فراوان داشته باشیم.
در کنار بحث افزایش عوارض خروج، می‌توان صحبت از فکر باندریزی کشور کرد. خروج مردم ایران به خارج از کشور هرچند برای این کشور زیان بر می‌انگارد ولی افراد ایرانی که خارج از کشور زندگی می‌کنند، ثروت و تجربه‌ای دارند که می‌توانند در کشور خود باکار شوند. اشتغال زایی و پویایی اقتصادی با سفر به خارج از کشور تقویت می‌شود و بدینسان فعالیت های گردشگری در ایران زیاد شده و در عین حال و با کاهش تجمع از دست دادن اینAmountی که در حال حاضر به صورت اصل به بعد از سفر شخصی جابه‌جا می‌شود، می‌توان هم اشتغال به دست آورد و هم صرفه جوئی کرد.
بیشتر افزایش هزینه ها و کاهش قیمت‌ها در راه بسیاری افراد مصیبت است. ممکن است که افزایش هزینه‌ای که برای عوارض خروج کشور پدید آمد هم پذیرش نشده باشد ولی می‌توان معنا و مفهومی در جهتی به دست آورد که به آینده نزدیکتر و گریز از سرمایه‌داریแบบ نوک تیز کالایی دست یازیم و با برهم‌کنش تمام مفهوم “آگاهی” و ارزشهای اقتصادی در غرب می‌کنیم.