در حال حاضر، صنعت خودرو در ایران روندی دشوار را تجربه می‌کند. از سال‌های اخیر، صنعت خودرو به دلیل عدم شفافیت و رانت در انتقال شرکت‌ها به بخش خصوصی، روندی ابهام‌آمیز داشته است. با این حال، دولت چهاردهم با اعلام سیاست خصوصی‌سازی در صنعت خودرو، قدم‌های مثبتی برآورد کرده است. در اینград، کارشناسان صنعت خودرو و رانت‌های آن، از این اقدام مثبت دولت به صفوف خود پیوستند.
اما سوال اینجاست که آیا دولت چهاردهم در خصوصی‌سازی صنعت خودرو موفق خواهد شد؟ برای درک پاسخ این سوال، لازم است به بررسی عوامل حاکم بر این صنعت بپردازیم.
عامل اول در خصوصی‌سازی صنعت خودرو، شفافیت و شفافیت تمام‌کننده است. در پنج سال اخیر، عدم شفافیت در انتقال شرکت‌های خودرویی به بخش خصوصی، انتقاداتی را به دولت第四درج کرده است. اما این دوران سرانجام به پایان رسید. امروزه، شفافیت و شفافیت تمام‌کننده در این صنعت روندی مطلوب است.
عامل دوم در خصوصی‌سازی صنعت خودرو، رقابت‌پذیری و انحصارزدایی است. در حال حاضر، بازار خودروی ایران بیشتر در اختیار شرکت‌های دولتی است و شرکت‌های خصوصی در این بازار تعداد کمی از سهام خود را دارا هستند. برای تحقق خصوصی‌سازی واقعی صنعت خودرو، باید زمینه برای ورود شرکت‌های خارجی به بازار خودروی ایران ایجاد شود. در این حال، یکی از مهم‌ترین شرایط مهم، خارج کردن فلوک کالا و به مالیات در دسترس شود. در حال حاضر، فلوک کالا در ایران عامل بارزی برای بلايی ها است و در تحقق خصوصی‌سازی صنعت خودرو نقشی دارد.
عامل سوم در خصوصی‌سازی صنعت خودرو، دوستی صنعت خودرو به بخش خصوصی است. در حال حاضر، در تحقق خصوصی‌سازی صنعت خودرو، یکی از مهم‌ترین عوامل است دوستی صنعت خودرو به بخش خصوصی و دست در دست گرفتن توسط بخش خصوصی است. با توجه به اینکه در حال حاضر شرکت‌های خصوصی در این صنعت کمترین سهام را دارا هستند، لذا به خصوصی‌سازی واقعی این صنعت نیاز است.
در این отношندک می‌توان گفت که خصوصی‌سازی صنعت خودرو نه‌تنها مورد خسف فینود روندها است، بلکه در صنعت رانندگی حتی ممکن است در تبدیل مصرف کنندهانی مردم از خودروی های سای خط بوده در خطسته از دست چندان میاش در رانندگی مردم که با خصوصی سازی پس از خصوصی سازندگی، مسولیت‌سازی رانندگی خانه نکاپاک مسلطین کوعد انجام شود.