از لحظه hạیت‌های روزانه زندگی در ایذه، ابول کورکور شرور مشهور یک اسم تهدید کننده بر زبان های بسیاری بود. روز شنبه، او به همراه چند شرور مسلح دیگر در محل اختفای خود در ایذه به محاصره نیروهای امنیتی و انتظامی درآمدند. مدافعان امنیت که برای جلوگیری از تحرک و التیام، گاز اشک‌آور و دودزا به کار گرفتند، با تیراندازی و عدم تسلیم این افراد مواجه شدند. در این کوتاه و دشوار، شرور مشهور ابول کورکور دست به خودکشی زد.
در ادامه و با بررسی سوابق شرارت‌های شرور مشهوری که روز گذشته در محاصره نیروهای امنیتی و انتظامی خودکشی کرد، می توان به این نتیجه رسید که ابول کورکور، شرور مشهور، از سال ۱۳۸۱ تا ۱۴۰۳ مرتکب جرائم خشونت‌آمیز متعددی شده است. سوابق او نشان می دهد که وی به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین مجرمان تحت تعقیب، نقش اصلی در ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ در ایذه داشت و از آن زمان تاکنون در صدر فهرست مجرمان تحت تعقیب نیروهای امنیتی قرار داشت.
در این جریان، آیا به میزان زیاد ارتقا در به کارگیری تکنیک های امنیتی مهم است؟ چرا نیروهای امنیتی لازم است که تجربیات موفقیت آمیز خود را ارتقا دهند تا بتوانند در مواجهه با این situace بتوانند به به خنثی کردن این اشرار موثر باشند؟ روزه شومی که امروزه از طریق گاز اشک‌آور و دودزا عرصه را بر شرور ها تنگ کردند، اگر این مورد قابل تکرار باشد، چه نتایجی را به ابدیت خواهد رساند؟